در سیستم‌های پیچیده، تغییرات کوچک می‌توانند پیامدهای بزرگ و پیش‌بینی‌ناپذیر ایجاد کنند.

روابط میان افراد، نهادها یا سازمان‌ها ساختارهایی می‌سازند که الگوهای کلان رفتار را تعیین می‌کنند.

هر جزء با دریافت بازخورد از محیط، رفتار خود را تغییر می‌دهد و سیستم را به سمت تعادل یا آشوب می‌برد.

حتی در شرایط ظاهراً آشفته، الگوهای پایداری از تعامل و هماهنگی خودبه‌خودی پدیدار می‌شوند.

ویژگی‌های کلان جامعه نه از اجزای منفرد، بلکه از الگوهای ارتباط و همکاری میان آن‌ها پدید می‌آید.

وقتی تعاملات از سطحی خاص فراتر می‌رود، نظام اجتماعی به‌طور ناگهانی وارد وضعیت جدیدی می‌شود.

از تصمیم‌های فردی، هماهنگی‌هایی در سطح جمعی شکل می‌گیرد که گاه هیچ کنشگر مرکزی ندارد.

از دل تعامل‌های روزمره، زبان، هنجار و فرهنگ به‌مثابه پدیده‌هایی خودپدیدار زاده می‌شوند.

بررسی میلیون‌ها داده‌ی رفتاری برای کشف الگوهای پنهان در شبکه‌های اجتماعی و تعاملات انسانی.

استفاده از الگوریتم‌ها برای شبیه‌سازی روندهای اجتماعی و پیش‌بینی پیامدهای سیاستی.

پیوند روش‌های کمی و کیفی برای درک عمیق‌تر از پدیده‌های اجتماعی پیچیده.

توجه به شفافیت، حریم خصوصی و عدالت در استفاده از داده‌های انسانی برای پژوهش و سیاست‌گذاری.